Alphen aan den Rijn

Geachte Heer van der Nat,
Ik ben geen klager, we leven in een mooi land en we hebben het in vergelijking met veel andere landen nog niet zo slecht. Toch wil ik u het een en ander meegeven.

Ik werk al jaren in de thuiszorg en waar je in het verleden nog even tijd had voor een gesprekje met vaak oudere hulpbehoevende mensen die in eenzaamheid leven moet je tegenwoordig als een wervelwind door iemands huishouden heen. Er is geen pauze tussen twee cliënten. Dus is het een boterhammetje op de fiets. Ons loon is al jaren hetzelfde zo'n 10 euro per uur en dat van mijn directeur gaat met bonussen wel steeds omhoog.

De huren zijn in de afgelopen jaren verhoogd. De huursubsidie is gedaald. Zeker nu de huren zijn vrijgeven. Maar we hebben een huis, een plekje en daar zijn we blij mee. We wonen met z'n tweeën in een huis waar een heel gezin in kan wonen. Maar als we kleiner willen gaan wonen dan moeten we dat zelf regelen volgens de woningbouw. Ruilen dus. Op zoek naar een gezin dat ons huisje wil en dan moeten we de huur betalen die nu geldig is. We gaan dan meer betalen voor een driekamerappartement dan voor onze huidige woning met 6 kamers en eigen tuin.

Mijn vakantiegeld gaat op aan het betalen van rekeningen die dit jaar bleven liggen.

Mijn man heeft Parkinson en naast de zorgen die dat met zich mee brengt moet mij toch iets van het hart. We deden wel eens een wandelingetje en op het keerpunt gunden we onszelf een kopje koffie op een bekend terrasje aan het water in het centrum van Alphen. Maar de laatste drie keer zijn we na een tijdje gewacht te hebben op de bediening zonder koffie huiswaarts gegaan. We waren duidelijk niet gewenst. We werden genegeerd. Niet de ideale klanten. De verslechterende toestand van mijn man weerhield in de ogen van de bediening waarschijnlijk andere klanten ervan om ook aan te schuiven.

Ik heb van huis uit mee gekregen dat als je meedoet in de samenleving je ook mee telt. Ik betaal mijn belasting, ik werk, ik zorg voor mijn man en mijn katten, maar het lukt mij steeds moeilijker om rond te komen. Ik heb steeds vaker het gevoel dat ik er uit lig. Uit de maatschappij. Als mijn man er straks niet meer is wie zit er dan nog op mij te wachten?

Als ik het goed begrepen heb dan is het huidige coalitieprogramma erop gericht dat er steeds meer door mensen zelf moet worden gedaan.  Zelfredzaamheid (‘eigen kracht') en participatie las ik op de gemeentelijke site. Ergens is dat begrijpelijk natuurlijk. Maar zoveel makkelijker is het voor mensen die de boel goed op orde hebben. Zich geen zorgen hoeven te maken voor een hoog eigen risico. Of een kapotte wasmachine. Die zich wel een zeer goede tandartsverzekering kunnen veroorloven. Ik stel een bezoek aan een medisch specialist daarom uit en mijn buurman heeft zijn tanden maar laten trekken omdat de reparatie van zijn gebit onbetaalbaar is voor hem. Het trekken van tanden werd wel vergoed.

Meneer van der Nat ik verwacht niet dat u of uw collega's dit alles voor mij kunnen oplossen. U zult net als uw collega's in de raad hard werken en naar eigen inzicht het beste willen doen. Maar soms is het fijn als ik het een en ander van mij af kan schrijven en dat er iemand is die het wil horen.

Was getekend een inwoner van Alphen...

Iemand die anoniem wil blijven, een mooi mens, iemand die ik heb leren kennen en iemand die nu meekijkt.

Voorzitter, we kijken terug op het afgelopen politieke jaar en eigenlijk de afgelopen politieke periode. En in de voorbereiding op dit debat bedacht ik mij dat het net leek op het eerste vaatje haring was dat aan land werd gebracht. Het is altijd goed nieuws. Mooie volle en vooral vette vis gevangen in een ton en vergeven aan de hoogste bieder. Schippers die later kwamen moesten hun bootje aanleggen in de schaduw van het feestje dat al aan de gang was. Hun vis, hun haring die wellicht nog wat beter was die deed er niet meer toe. Elk jaar opnieuw een presentatie van de cijfers de haven ingeloodst door het college. Geadoreerd door de besturende vloot en af en toe bekritiseerd door de partijen die naast het net hadden gevist. Elk jaar weer een feestje. Moties en amendementen die vaak inhoudelijk interessant zijn, maar net zo snel door de spuigaten weer terug de zee in worden geveegd. Want zo doen we het al jaren.

Het verhaal van een van uw inwoners wilde ik u niet onthouden. Een alles zeggend verhaal van een hardwerkend vrouw. Die buiten haar schuld steeds vaster komt te zitten in een moeras van een terugtredende overheid en pure pech. En natuurlijk is het is zo dat zij schrijft over landelijke regelgeving. Maar dat betekend niet dat we in dit huis, in deze raad, niet ook de verantwoordelijkheid hebben voor de manier waarop we de samenleving inrichten.

De visie van deze coalitie op zelfredzaamheid, eigen kracht en eigen verantwoordelijkheid gaat alleen op als je uit gaat van een eerlijk startpunt voor iedereen. In een samenleving waar de rijken rijker worden, de armoede groeit, waar de tweedeling sterker wordt en steeds meer mensen vaak buiten hun schuld de boot missen gaat die visie niet op.

Het wrange aan dit alles is dat er hier niemand in de zaal zit die armoede toejuicht die bepaalde mensen wel een gelukkig leven wenst en anderen niet, die een onderscheid wil maken tussen mensen vanwege hun afkomst of achtergrond. Maar als dat zo is waarom is de levensverwachting van de een dan langer dan van de ander? Waarom is de gezondheid van mensen die een leven lang de dubbeltjes moeten omdraaien dan vaak slechter dan van mensen die genoeg geld hebben? Waarom hangt de mogelijkheid om te gaan studeren dan af van het feit of je ouders dat kunnen betalen?

Voorzitter, het is als afzwemmen voor je B diploma maar dan start de een bij de 7 meter onderwater vanaf het startblok en de ander zonder duik maar met een arm hangend aan de kant. Dezelfde afstand, hetzelfde oordeel, hetzelfde diploma, maar niet dezelfde afzet.

De cijfers kloppen, de schema's zijn goed uitwerkt. De jaarstukken zijn compleet en er is voldoende mogelijkheid geboden om inhoudelijk en financieel in te gaan op de stukken en vooral de sessie om over de financiële stukken niet enkel in commissie verband maar ook in kleine groepen met leden van college om de tafel te gaan bevielen de SP fractie.

Dan nu over onze motie voorzitter. De SP heeft een verzoek aan het college om een onderzoek te doen naar de terugkeer van conciërges op de scholen in de gemeente Alphen aan den Rijn. En voor de begrotingsbehandeling in het najaar de raad daarvan op de hoogte te stellen. Niet alleen de kosten, maar ook het meten van de behoefte bij de verschillende scholen en het uitzoeken of en zo ja welke rol de SWA daarbij kan spelen mee te nemen. Nogmaals, het gaat over een onderzoek naar de mogelijkheden. Conciërges zijn van groot belang voor scholen omdat zij een belangrijke spil in de school zijn en zij leraren kunnen ontlasten. Volgens de krant heeft het Rijk de afgelopen tijd juist bezuinigd op conciërges, maar wil Den Haag dat tij keren. De gemeente kan op basis van deze motie samen met de schoolbesturen kijken wat er mogelijk is.

Daar wil ik het bij laten voorzitter.